بلاعنوان!

نمی خوام یه بلاگر یا ویلاگر یا هر کوفت دیگه ای باشم...

نمی خوام جلب توجه آدمای مثلا مدرن رو بکنم یا ببینم حرف دلم چندتا لایک میخوره!

اما نیاز دارم یه گوشه ای بشینم و حرف بزنم. و مطمئن باشم یکی هست که میخونه. حتی اگه هیچ وقت از سایه ها بیرون نیاد.

حتی اگه هیچ وقت نفهمم چه شکلیه! اسمش چیه! از کجا میاد!

اصلا همین طوری بهتره...

بعد از تمام اتفاقاتی که تو دو سه سال گذشته افتاده و منی که زمین تا آسمون فرق کردم. این گوشه نشینی رو ترجیح میدم. 

و میخوام دست از سختگیری برای نوشتن بردارم.

میخوام بنویسم و میخوام مطمئن باشم یکی دنبالش می کنه. شاید این قصه ختم به مقصدی بشه که امید دارم به پیدا کردنش.

پس با این وصف...خوش برگشتم!